آیا می توان ایمپلنت های دندانی را خارج کرد؟ چرا این کار لازم است؟

به دلایل مختلفی ممکن است لازم باشد ایمپلنت دندانی برداشته شود. شما روی اجتناب از درد و عوارض غیرضروری تأثیر دارید. به همین دلیل است که آگاهی از خطرات احتمالی بسیار مهم است.

سعی کنید دریابید که چه علائمی حاکی از نیاز به برداشتن ایمپلنت های دندانی هستند، و فرآیند مراقبت پس از آن چگونه است.

دلایل برداشتن ایمپلنت های دندانی

شکست رایج ترین دلیل برای برداشتن ایمپلنت دندان است. که اغلب ناشی از:

• عفونت،
• ایمپلنت دندانی شل،
• پس زده شدن،
• جابجایی و برخورد با سینوس، یا
• برخورد با اعصاب صورت.

مورد اول بیشتر بیمار محور است. عفونت می تواند به دلیل بهداشت نامطلوب دهان و دندان یا سیگار کشیدن اتفاق بیفتد. بسیار نادر است که ایمپلنت به دلیل اشتباه یا هر چیز دیگری در طول فرآیند کاشت آلوده شود.

اگر فشار روی دندان جایگزین شده خیلی زیاد باشد، ایمپلنت می تواند حرکت کند. چنین وضعیتی اضافه بار نامیده می شود. این امر جوش خوردن صحیح و مناسب با استخوان را پیچیده تر می کند، و میله می تواند شل شود.

شایع ترین دلیل حرکت ایمپلنت یا عدم استحکام زمانی است که ایمپلنت به صورت فوری برای بیمار قرار داده می شود که گزینه مناسبی برای دریافت آن نیست.

قابل پیش بینی ترین راه برای جلوگیری از شکست ایمپلنت های دندانی این است که اجازه دهید استخوان به طور کامل به میله جوش بخورد. پس از تکمیل استئواینتگریشن، دندانپزشک می تواند با خیال راحت روکش و اباتمنت را روی آن قرار دهد.

پس زدن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این وضعیت ممکن است به دلیل آلرژی یا شرایط پزشکی بروز یابد. شرایط پزشکی مانند:

• روماتیسم مفصلی،
• لوپوس،
• اسکلروز چندگانه،
• دیابت نوع 1،
• دیابت نوع 2 کنترل نشده،
• بیماری لثه،
• بیماری سلیاک،
• سرطان سر و گردن (پرتو درمانی ناحیه فک ها) و
• تروما.

این موارد در وهله اول می توانند باعث شوند کاشت ایمپلنت های دندانی ممنوع باشد. دندانپزشک شما قبل از انجام عمل معاینه کامل انجام می دهد تا مطمئن شود مشکلی وجود نخواهد داشت. به همین دلیل است که رد شدن یک انگیزه شایع برای خارج کردن ایمپلنت نیست.

ایمپلنت های دندانی چگونه خارج می شوند؟

هنگامی که ایمپلنت دندانی با شکست مواجه می شود، برداشتن- و احتمالاً جایگزینی آن- قبل از بروز مشکلات جدی تر ضروری است. بعد از خارج کردن ایمپلنت دندانی، ناحیه آسیب دیده ترمیم می شود. اگر هنوز به اندازه کافی بافت استخوانی سالم باقی مانده باشد، می توان یک ایمپلنت دندان جدید نصب کرد.

اینکه فرایند برداشتن ایمپلنت های دندانی چگونه به نظر می رسد، به مدت زمانی بستگی دارد که در دهان شما بوده اند. هدف این است که ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است برداشته شود، و در عین حال استخوان کمتری تخلیه شود. روش ها بسته به اینکه شکست ایمپلنت دندانی زود هنگام در نظر گرفته می شود یا دیر هنگام، متفاوت خواهند بود. دو تکنیک وجود دارند که معمولاً برای خارج کردن ایمپلنت دندانی استفاده می شوند.

شکست زود هنگام

شکست زود هنگام به معنای برداشتن ایمپلنتی است که هنوز با استخوان ساختاری یکپارچه تشکیل نداده است. برای بیمار، این فرایند بسیار شبیه به جراحی قرار دادن اولیه ایمپلنت دندانی است. برای انجام این فرایند بیمار تحت بی حسی قرار خواهد گرفت. دندانپزشک در صورتی که قبلاً روکش و اباتمنت را قرار داده باشد، آنها را برمی دارد. مرحله آخر خارج کردن میله است.

این روش ها شامل استفاده از ابزارهایی مشابه آنچه هستند که برای کشیدن دندان استفاده می شوند. آنها می توانند یک اهرم، یک الواتور، یا فورسپس باشند. معمولاً ایمپلنت را می توان به سادگی با پیچاندن از داخل استخوان خارج کرد.

شکست های اولیه ممکن است در عرض 48 ساعت پس از قرار دادن ایمپلنت اتفاق بیفتند. فرآیند برداشتن ایمپلنت هایی که به درستی با استخوان جوش نخورده اند و ایمپلنت هایی که سست باقی می مانند، شبیه به یکدیگر خواهد بود.

شکست دیر هنگام

در صورتی که ایمپلنت دندانی قبلاً با موفقیت با استخوان فک جوش خورده باشد، آیا می توان آن را خارج کرد؟ آری. اما این وضعیت مستلزم انجام اقدامات شدیدتری است، به این معنا که ممکن است مجبور شوید به طور کامل بیهوش شوید.

انتخاب روش مناسب عمدتاً به میزان استخوان باقی مانده در اطراف میله بستگی دارد. استخوان حتی اگر به اندازه 2 تا 3 میلی متر باشد، باز هم می تواند آن را بسیار محکم نگه دارد.

متداول ترین فرایند، مکانیکی است. ابزاری به نام فرز ترفین trephine bur برای برش ایمپلنت همراه با قسمت کوچکی از استخوان استفاده می شود. این ابزار برای برش ایمن بافت استخوانی استفاده می شود که ایمپلنت را در جای خود نگه می دارد. فقط بخش کوچکی از بافت استخوانی برش داده می شود که معمولاً بیشتر از 1 میلی متر نیست. این کار اغلب برای سست کردن ایمپلنت کافی است تا بتوان آن را خارج کرد.

پس از خارج کردن ایمپلنت، ناحیه مورد نظر تمیز می شود. سپس جراح دهان ناحیه مورد نظر را بررسی می کند تا ببیند آیا برای جایگزینی بافت استخوان از دست رفته پیوند استخوان لازم است یا خیر. برای ایجاد آماده سازی های لازم برای قرار دادن جایگزین برای ایمپلنت برداشته شده، لازم است منطقه بازسازی شود.

بسته به موقعیت پروتز مصنوعی دندانی، ممکن است مقداری از بخش های بافت استخوانی سالم برای پاک کردن ناحیه برداشته شود. این فرایند به هیچ وجه آسیب زا یا دردناک نیست. بیشترین چیزی که بیمار احساس خواهد کرد گرمایی است که هنگام بریده شدن استخوان توسط دستگاه فرز ایجاد می شود.

گشتاور معکوس رو به بالا تنها در صورتی می تواند ایمپلنت را باز کند که استخوان سالم زیادی در اطراف ایمپلنت باقی نمانده باشد.

ایمپلنت دندانی که به خوبی با استخوان جوش نخورده باشد را می توان با امواج اولتراسونیک خارج کرد. چنین عمل پیزو سرجری Piezo surgery نامیده می شود. این فرایند اغلب زمانی انجام می شود که ایمپلنت ها دچار شکستگی یا جابجایی شده باشند. به نظر می رسد زمانی که از امواج اولتراسونیک به جای فرز ترفین استفاده می شود، استخوان فک خیلی بهتر بهبود می یابد.

راه سوم استفاده از لیزر است. این روش زمان زیادی می برد، اما همچنین استخوان بسیار کمتری را از بین می برد و باعث ایجاد ترک های ریز بسیار کمتری نسبت به روش اول می شود.

امروزه روشی که با فناوری هوشمندتر برای خارج کردن ایمپلنت ها وجود دارد، استفاده از ابزاری است که تحت عنوان آداپتور شناخته می شود. این فرایند این امکان را برای جراح دهان فراهم می کند تا بدون نیاز به برش بافت استخوانی که ایمپلنت درون آن جای دارد، ایمپلنت را خارج کند. آداپتور دستگاهی است که می تواند مقادیر زیادی گشتاور ایجاد کند که باعث شل شدن و خارج کردن ایمپلنت از درون استخوان می شود.

با این حال، همه ایمپلنت ها را نمی توان تنها با استفاده از آداپتور برداشت. گاهی اوقات، بافت استخوانی که آن را در جای خود نگه می دارد، یک پیوند قوی ایجاد کرده است که برداشتن مقداری از آن برای شل شدن ایمپلنت ضروری است. برای چنین مواردی، قبل از استفاده از آداپتور برای بیرون کشیدن دندان، بخش بسیار کوچکی از بافت استخوانی برداشته می شود.

مزیت بزرگ برداشتن ایمپلنت با استفاده از آداپتور این است که معمولاً شامل برداشتن بافت استخوانی سالم نیست، بنابراین می توان ایمپلنت جدید را بلافاصله نصب کرد.

دستورالعمل های مراقبت بعد از برداشتن ایمپلنت های دندانی

عوارض ایمپلنت های دندانی بعلاوه می توانند ناشی از عدم مراقبت صحیح بیمار از دهان خود باشند. ایمپلنت ها روتین تمیز کردن خاصب نیاز ندارند، اما همچنان به عهده بیمار است که بهداشت دهان و دندان های خود را رعایت کند. این شامل مسواک زدن دو مرتبه در روز، استفاده از دهانشویه ضد باکتری و نخ دندان کشیدن حداقل یک مرتبه در روز است. مراجعه منظم به دندانپزشک نیز مهم است، زیرا این فرصت را به متخصص دهان و دندان می دهد تا هر گونه عارضه در حال توسعه را در مراحل اولیه تشخیص دهد.

مراقبت های بعد از برداشتن ایمپلنت های دندانی شبیه چیزی هستند که بعد از کاشت اولیه توصیه می شوند.

فقط مایعات سرد بنوشید و تا زمان از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده، از خوردن اجتناب کنید. سعی کنید با زبان یا انگشتان خود ناحیه آسیب دیده را لمس نکنید. در دو روز اول به جای ورزش کردن یا فشار آوردن به خود، باید استراحت کنید.

برای کاهش خطر عفونت و تسریع روند بهبودی، پزشک ممکن است برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند. بسیار مهم است که آنها را دقیقاً همانطور که دستور داده شده است مصرف کنید.

زمان بهبودی بعد از برداشتن ایمپلنت های دندانی حدود 5 روز است. احتمالاً در طول این مدت کمی درد را تجربه خواهید کرد. برای مدیریت آن از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. دشوارترین مرحله تصمیم گیری در مورد چگونه پر کردن جای دندان از دست رفته خواهد بود.

گزینه های بعد از برداشتن ایمپلنت دندان

گزینه هایی که برای پر کردن جای خالی ایمپلنت دندانی برداشته شده وجود دارند عبارتند از پروتز مصنوعی دندانی یا ایمپلنت دندانی جدید است. اکثر موارد به پیوند استخوان نیاز خواهند داشت، به این معنا که تا چند ماه بعد از بهبودی، جایگزین نصب نخواهد شد.

در مورد تمام گزینه های ممکن با دندانپزشک خود صحبت کنید. ممکن است پرهزینه ترین گزینه الزاماً در مورد شما بهترین نباشد. بهتر است یک جفت پروتز مصنوعی متحرک داشته باشید که به خوبی قرار می گیرند، تا گزینه ثابتی که کار نمی کند. دندانپزشک شما تمام تلاش خود را خواهد کرد تا بین عملکرد، راحتی و زیبایی تعادل ایجاد کند.

اگر محل جراحی عاری از عفونت باشد و مقدار مناسبی از استخوان باقی مانده باشد، می توان ایمپلنت دندانی را با یک ایمپلنت جدید جایگزین کرد. در صورت آلوده بودن ناحیه، گاهی اوقات یک دوره آنتی بیوتیک و پاکسازی مکانیکی انجام می شود.

بعلاوه، پروتزهای مصنوعی دندانی یک راه حل متداول هستند. دندانپزشک شما بسته به وضعیت دهان شما ممکن است یک دست دندان کامل یا پروتز پارسیل را برای شما مناسب بداند. ممکن است لازم باشد قبل از انجام چنین کارهای دندانپزشکی ابتدا لثه ها و استخوان بهبود یابند. اگر می خواهید لبخندتان به سرعت کامل شود، می توانید به سراغ بریج های دندان یا فلیپر دندان بروید.

پرسش های پرتکرار در مورد شکست ایمپلنت های دندانی

آیا خارج کردن ایمپلنت های دندانی دردناک است؟

ممکن است. اکثر متخصصان به مقایسه درد خارج کردن ایمپلنت دندانی با دردی پرداخته اند که بیمار هنگام کاشت احساس می کند. برخی موارد به اندازه کافی ساده هستند که برداشتن آن با بی حسی موضعی انجام می شود. همه چیز به مدت زمانی بستگی دارد که ایمپلنت داخل دهان شما باقی مانده است.

آیا خارج کردن ایمپلنت های دندانی عوارض دارد؟

خارج کردن ایمپلنت های دندانی همیشه یک فرآیند پیچیده نیست. بزرگترین عوارض خارج کردن ایمپلنت دندانی اندکی درد و ناراحتی است. در موارد شدید ممکن است تحلیل استخوان و ریزترک ها در استخوان فک را تجربه کنید.

اگر خارج کردن ایمپلنت دندانی ضروری باشد، دندانپزشک مورد شما را بررسی خواهد کرد تا مشخص کند کدام روش کمترین آسیب را به همراه خواهد داشت.

خارج کردن ایمپلنت های دندانی چقدر هزینه دارد؟

هزینه خارج کردن ایمپلنت های دندانی متفاوت، بسته به شرایط آنها متفاوت خواهد بود. یک شکست زود هنگام احتمالاً کمی کمتر از یک شکست دیر هنگام هزینه خواهد داشت. علت این است که فرایند اول به اندازه فرایند دوم پیچیده نخواهد بود. در صورتی که ایمپلنت خود را در همان مطبی خارج کنید که کاشت آن را همانجا انجام داده اید، ممکن است قیمت پایین تر باشد.

آیا می توان بعد از خارج کردن ایمپلنت دندانی برای آن جایگزین قرار داد؟

قرار دادن یک ایمپلنت جدید به عنوان جایگزین برای ایمپلنت دندانی که با شکست مواجه شده است، اغلب بهترین راه حل است. با این حال، برای اطمینان حاصل کردن از اینکه استخوان فک شما می تواند از ترمیم جدید پشتیبانی کند، این احتمال وجود دارد که به پیوند نیاز داشته باشید.