اجزاء مختلف ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی راه حلی باور نکردنی برای دندان های از دست رفته هستند، اما اگر می خواهید یکی (یا بیشتر) داشته باشید، ممکن است به این فکر کنید که ایمپلنت دندانی در حقیقت چیست.

گرچه از روی نام نمی توانید تشخیص دهید، سیستم ایمپلنت دندانی دارای سه قسمت مهم است که نمی توان همه آنها را همزمان در دهان قرار داد. آنها از پایین به بالا عبارتند از:

• پست که به عنوان پیچ، بدنه یا فیکسچر نیز شناخته می شود؛
• اباتمنت؛ و
• روکش که به عنوان پروتز یا ترمیم نیز شناخته می شود.

این اجزاء با هم یک راه حل بالقوه دائمی ارائه می دهند که ظاهر و عملکردی مانند دندان های طبیعی دارد و تحلیل استخوان و سایر مشکلات مرتبط با دندان های از دست رفته را حل می کند.

بیایید نگاهی دقیق تر داشته باشیم به هر یک از این اجزاء …

اجزاء مختلف ایمپلنت های دندانی

پست: لنگر انداختن دندان مصنوعی

پست چه می کند؟

اثربخشی طولانی مدت ایمپلنت دندانی تا حد زیادی به دلیل ثبات ایجاد شده توسط پست یا پیچ فلزی کوچک است. با قرار دادن آن از طریق جراحی درون استخوان فک (بعد از اینکه دندانپزشک حفره کوچکی را با راهنمایی کامپیوتری ایجاد کرد)، پست در جای خود “ریشه” می گیرید. این نگه داشتن با گذشت زمان قوی تر می شود، به همین دلیل است که تا زمانی که فیکسچر به استخوان جوش می خورد باید حدود سه الی شش ماه اجازه داده شود تا محل قرار دادن پست بهبود یابد.

پست از چه موادی ساخته شده است؟

این جوش خوردن را می توان با استفاده از یک سری تغییرات شیمیایی در ساختار بدنه آن برای تماس بیشتر با استخوان سرعت بخشید. ماده زیرینی که معمولاً برای پست ها استفاده می شود تیتانیوم است، گرچه محبوبیت زیرکونیا به سرعت در حال افزایش است، زیرا ضد حساسیت است (یعنی باعث بروز واکنش های آلرژیک نمی شود)، در برابر حرارت و خوردگی مقاوم است و همچنین بسیار محکم است.

طرح های مختلف پست ها

فیکسچرهای ایمپلنت های دندانی در اندازه های بسیار متنوع و حتی طرح های مختلف تولید می شوند، به گونه ای که دندانپزشک شما گزینه مناسبی برای دندان از دست رفته شما، چه دندان مولر یا پیشین، داشته باشد. این شامل “مینی” ایمپلنت های بلند (تا 18 میلی متر) است، پیچ های باریکی که می توان آنها را در شکاف های تنگ برای تکیه گاه ایمپلنت های دندانی قرار داد. اما پست های معمولی نسبتاً سفت و تو خالی هستند به گونه ای که می توان اباتمنت را در بالای آن متصل کرد.

پروتز: اصلاح لبخند

پروتز چکار می کند؟

پروتز گاهی اوقات “ترمیم” نامیده می شود زیرا بخشی از ایمپلنت است که با پر کردن شکاف دندان از دست رفته با چیزی که به نظر می رسد فقط یک دندان طبیعی دیگر است، ظاهر شما را ترمیم می کند. تقریباً در هر شرایطی، این تنها بخشی از ایمپلنت دندانی است که قابل مشاهده خواهد بود. همچنین مانند یک دندان عمل می کند، به این معنا که وقتی همه چیز خوب شد، می توانید هر چیزی را که دوست دارید بخورید (با فرض اینکه بقیه دندان های شما سالم باشند).

اجزاء مختلف ایمپلنت های دندانی

3 نوع پروتز مورد استفاده با ایمپلنت های دندانی

پروتزهای ایمپلنت های دندانی در سه نوع روکش ها، بریج ها و دنچرها وجود دارند.

ایمپلنت های دندانی متعدد و متوالی معمولاً با یک بریج بدست می آیند که در آن پونتیک (پل بین دو روکش) توسط روکش هایی در جای خود نگه داشته می شوند که روی اباتمنت هایی چسبانده شده اند که پست ها را پوشانده اند. با این حال، یک دندان از دست رفته به طور کلی با روکشی پر می شود که در بالای یک اباتمنت و پست قرار می گیرد، ابتدا با یک روکش موقت و بعداً یک روکش نهایی پرسلن.

در نهایت، یک قوس کامل از دندان های از دست رفته به دندان مصنوعی نیاز دارد. بر خلاف پروتزهای معمولی که از طریق ساکشن و یا چسب در جای خود نگه داشته می شوند، پروتزهای بر پایه ایمپلنت یک راه حل جایگزین هستند که روی چندین اباتمنت (چهار تا شش) محکم می شوند. این پروتزها ممکن است با پلاستیک یا پرسلن ساخته شوند، با پایه آکریلیک رنگی برای تقلید خط لثه شما.

اباتمنت: همه را با هم جمع می کند

اباتمنت چه کار می کند؟

در بین فیکسچر و ترمیم، اباتمنت قرار دارد که گاهی اوقات “اتصال” نامیده می شود. این قطعه مانند یک آداپتور عمل می کند که یک سمت آن می تواند به پست پیچ شود و سمت دیگر برای چسبیدن به پروتز طراحی شده است.

طرح های مختلف اباتمنت

طراحی کلی اباتمنت به این بستگی دارد که روکش، بریج یا پروتز قرار داده باشید – اباتمنت روکش مانند یک پیچ کوتاه است، در حالی که اباتمنت برای دندان مصنوعی دارای ضمیمه هایی برای چفت شدن دندان های مصنوعی در جای خود است. در این طرح ها، اباتمنت ممکن است از طریق یک اتصال شش گوش داخلی (شش ضلعی) در سر پست متصل شود، یک اتصال شش گوش خارجی به گونه ای که اباتمنت در بالای پست قرار گیرد یا یک اتصال هشت ضلعی داخلی.

آیا اباتمنت همزمان با پست قرار می گیرد؟

گرچه پست، اباتمنت و ترمیم موقت را می توان همزمان قرار داد، اما در برخی موارد، دندانپزشک برای چسباندن اباتمنت منتظر می ماند تا پست با استخوان فک جوش بخورد. این امر به دومین جراحی جزئی برای باز کردن مجدد لثه در جایی که روی پست ایمپلنت رشد کرده است، نیاز دارد تا بتوان اباتمنت را در آن پیچ کرد.

با این حال، اگر دندانپزشک از یک هیلینگ اباتمنت استفاده کند که به آن هیلینگ کاف نیز می گویند، نیاز به جراحی دوم را برطرف می کند زیرا این نوع اباتمنت تا بالاتر از لثه ها می آید و فضای زیادی برای روکش ایجاد می کند. پس از جوش خوردن پست، دندانپزشک هیلینگ کاف را برمی دارد و اباتمنت و روکش نهایی را قرار می دهد. لثه های شما ممکن است برای تطبیق با اندازه و شکل روکش به تغییر شکل جزئی نیاز داشته باشند، گرچه یک روکش موقت می تواند به کانتور کردن لثه کمک کند.

اباتمنت از چه ماده ای ساخته شده است؟

مانند پست های ایمپلنت، تیتانیوم و زیرکونیا متداول ترین مواد اباتمنت هستند. برخی از بیماران هنگام دریافت روکش یا بریج کیفیت رنگی زیرکونیا را ترجیح می دهند زیرا اباتمنت بالای خط لثه بیرون زده است.

ایمپلنت دندانی یک تکه در مقایسه با ایمپلنت دندانی دو تکه

گرچه در حال حاضر معمول است که پست و اباتمنت در طول ساخت به صورت یک تکه به هم جوش داده شوند، این روش در واقع با طراحی “دو تکه” در گذشته قدمت دارد. در اینجا پست قرار داده می شود و اجازه داده می شود تا چند ماه قبل از اینکه اباتمنت توسط سمان یا جوش سرد متصل شود، درون استخوان ادغام شود.

این فرایند امکان انعطاف پذیری بیشتری برای استفاده از استخوان خوب در دسترس را برای دندانپزشک فراهم می کند در حالی که هنوز زاویه ایمپلنت را به درستی مشخص می کند، زیرا می توان به بالای پست دسترسی پیدا کرد و اباتمنت را در زاویه مورد نیاز قرار داد. با ایمپلنت یک تکه، این غیر ممکن است.

در حالی که یک ایمپلنت یک تکه استحکام بیشتری را ارائه می دهد، در روشی ساده تر و کم هزینه تر نصب می شود، و می توان آن را در فضای باریکی قرار داد، بسیاری از دندانپزشکان هنوز طراحی دو تکه را انتخاب می کنند، زیرا جهت گیری زاویه ایمپلنت بهتر است.

با این حال، هر طرحی جایگاه خود را دارد و اینکه کدام یک برای شما بهترین است به شرایط منحصر به فرد دهان شما بستگی دارد.

سوالات متداول بیماران درباره ایمپلنت های دندانی

ماندگاری ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

اگر عادات دهانی خوبی دارید، ایمپلنت ها می توانند مادام العمر دوام بیاورند. بیماران به طور معمول 25 یا 30 سال از ایمپلنت های خود استفاده می کنند، گرچه پروتز گاهی اوقات پس از 10 تا 15 سال، به دلیل ساییدگی و فرسایش به تعویض نیاز دارد.

قیمت ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

با در نظر گرفتن هزینه های جانبی، قیمت ایمپلنت های دندانی متغیر هستند. دامنه وسیع تابع تعدادی از عوامل است، از جمله پیچیدگی کشیدن دندان و ریشه، تعداد تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد نیاز، مواد ترمیم انتخاب شده و موارد دیگر. به همین دلیل است که تا زمانی که با شما ملاقات نکرده باشیم، تخمینی به شما نمی دهیم – وضعیت هر بیمار متفاوت است (همانطور که هر دندانپزشکی نیز متفاوت است).

گران ترین قطعه ایمپلنت دندان کدام است؟

پست معمولاً گران ترین قطعه است و پس از آن پروتز قرار دارد. اباتمنت تا حد زیادی ارزان ترین قسمت از این سه قسمت است.

چه کسانی کاندیدای ایمپلنت های دندانی نیستند؟

به کودکان و نوجوانان توصیه نمی شود پس از از دست دادن دندان دائمی ایمپلنت دندانی دریافت کنند زیرا استخوان فک هنوز در حال رشد است و قرار دادن ایمپلنت در فک کامل رشد نکرده می تواند باعث ایجاد مشکلاتی شود. همچنین، افرادی که به اندازه کافی سالم نیستند تا تحت جراحی قرار گیرند، کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت های دندانی نیستند.

برای بیمارانی که نمی توانند تحت عمل جراحی ایمپلنت های دندانی قرار گیرند، گزینه های دیگر برای جایگزینی دندان های از دست رفته وجود دارند.