کاشت ایمپلنت دندانی برای بیماران دیابتی

بر اساس تحقیقات کارشناسان، تعداد زیادی از افراد بزرگسال به دیابت مبتلا شده اند. از آنجا که از دست دادن دندان یکی از شایع ترین مشکلات دندانی است، بسیاری از این افراد دچار کمبود دندان نیز هستند. از دست دادن یک یا چند دندان تأثیر بسیار زیادی روی سلامت ظاهری و کلی بدن افراد می گذارد. برای مثال می تواند با تأثیر گذاشتن روی زیبایی چهره افراد، اعتماد به نفس آنها را تضعیف کند و یا به دلیل ایجاد اختلال در روند جویدن و بلع غذا موجب بروز مشکلات گوارشی در افراد شود. بنابراین بسیاری از افرادی که تعدادی از دندان های خود را از دست داده اند به دنبال یافتن جایگزینی برای دندان های از دست رفته خود هستند.

بریج یا دندان های مصنوعی و یا دست دندان کامل از جمله روش های جایگزین کردن دندان های از دست رفته محسوب می شوند، اما کاشت ایمپلنت جایگزینی طبیعی برای دندان های از دست رفته به شمار می رود، زیرا ایمپلنت ها با اتصال مستقیم به استخوان فک، درست مانند یک دندان طبیعی در دهان عمل خواهند کرد.

اگر دیابت و از دست دادن دندان را تجربه می کنید، ممکن است این پرسش به ذهن شما خطور کند که گزینه های شما برای جایگزینی دندان کدامند. خبر خوب این است که ایمپلنت های دندان برای بیماران دیابتی تا زمانی که وضعیت آنها تحت کنترل باشد 100% ایمن هستند. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که بیماران دیابتی در مقایسه با سایر بیماران بیشتر در معرض خطر شکست ایمپلنت هستند. ما تجربه و تخصص لازم را برای همکاری با بیماران دیابتی برای یافتن بهترین راه حل برای دندان های از دست رفته آنها داریم.

روند کاشت ایمپلنت چگونه است؟

به طور کلی روند کاشت ایمپلنت های دندانی ممکن است چندین ماه به طول بیانجامد و برای داشتن یک ایمپلنت عالی در دهان باید چند جلسه به متخصص ایمپلنت مراجعه کنید، اما عموما تنها در مرحله های ابتدایی کاشت ایمپلنت به بی حسی دهان نیاز است.

برای کاشت ایمپلنت در ابتدا باید صبر کرد تا چنانچه محل کشیدن دندان دچار زخم و یا عفونت است، به طور کامل برطرف شوند. سپس محل قرار گرفتن پایه ایمپلنت درون استخوان فک مشخص می شود، این پایه در داخل لثه قرار می گیرد. بعد از اتصال پایه به استخوان فک، حدود سه الی شش ماه زمان می برد تا پایه به صورت کامل به استخوان فک جوش بخورد، بافت لثه اطراف آن را بپوشاند، در این مرحله دندان جایگزین روی پایه پیچ خواهد شد.

زمان کاشت ایمپلنت و دوران نقاهت پس از آن

بسته به سلامت کلی بدن فردی که تحت جراحی کاشت ایمپلنت قرار می گیرد، زمان کاشت می تواند بین سه الی شش ماه به طول طول بینجامد. همچنین توجه داشته باشید، رعایت بهداشت دهان و دندان از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به طور مرتب و استفاده از دهانشویه و یا غرغره آب و نمک در روند بهبود زخم های لثه و در نتیجه کاشت ایمپلنت بسیار تأثیرگذار هستند.

دقت داشته باشید، ممکن است وجود بیماری های زمینه ای مانند بیماری های قلبی- عروقی و دیابت روی روند کاشت ایمپلنت های دندانی و مدت زمان بهبود زخم ها تأثیر داشته باشد. در این مقاله قصد داریم درباره کاشت ایمپلنت های دندانی در بیماران دیابتی صحبت کنیم. چنانچه از بیماری دیابت رنج می برید و قصد دارید برای دندان های از دست رفته خود یک جایگزین طبیعی داشته باشید، در ادامه با ما همراه باشید.

بیماری دیابت چیست؟

بیماری دیابت که به آن به طور عامیانه “مرض قند” هم گفته می شود، بیماری است که در آن مقدار ترشح انسولین در بدن بیمار نسبت به افراد سالم کمتر است. این امر موجب می شود بیمار با افزایش بی رویه قند خون مواجه شود.

در صورتی که بالا رفتن قند خون کنترل نشود و در حد مناسب و ثابتی تنظیم نشود، مشکلات جبران ناپذیری در بخش های مختلف بدن ایجاد خواهد کرد. امروزه نسبت به گذشته تغییر رژیم غذایی افراد و همچنین کاهش فعالیت های جسمانی آنها موجب افزایش بیماری های زمینه ای مانند سکته های مغزی و قلبی و از جمله بیماری دیابت می شود. بیماری دیابت خود موجب بروز ناراحتی هایی در سایر نقاط بدن از جمله ناحیه دهان و دندان خواهد شد.

تحقیقات نشان می دهند که عفونت لثه، پوسیدگی دندان، عفونت های دندانی و غیره در افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد سالم بیشتر رخ می دهند با توجه به اینکه بیماری دیابت، پوسیدگی دندان ها را افزایش می دهد، عده زیادی از بیماران دیابتی مجبور می شوند دندان های خود را بکشند. بنابراین تصمیم می گیرند جایگزینی برای دندان های از دست رفته خود انتخاب کنند. این افراد می توانند از دندان مصنوعی کامل یا دندان های مصنوعی پارسیل یا کاشت ایمپلنت برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده نمایند. خوشبختانه بنا به نظر سازمان غذا و دارو، درصد موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی برای بیماران دیابتی با افراد سالم هیچ تفاوتی ندارد، اما این مسئله در صورتی صحیح است که سطح قند خون این بیماران تحت کنترل باشد.

دیابت چگونه بر درمان های دندانپزشکی مانند کاشت ایمپلنت تأثیر می گذارد؟

دیابت پاسخ بدن به عفونت را تغییر می دهد و بهبود زخم را به تأخیر می اندازد. درمان های دندانپزشکی مانند جراحی لثه، کاشت ایمپلنت یا کشیدن دندان، زمانی که در دیابت کنترل نشده انجام شوند، خطر عفونت و شکست درمان را افزایش می دهد.

آیا دیابت شما تحت کنترل است؟

در حالی که دیابت بر توانایی بدن شما برای کاشت ایمپلنت دندان تأثیر نمی گذارد، دیابت کنترل نشده خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش می دهد. ایمپلنت های دندانی برای جوش خوردن با استخوان فک زیرین، به بهبود طبیعی بدن متکی هستند. ایمپلنت جوش خورده با استخوان فک، به عنوان یک راه حل با دوام و ماندگار برای جایگزینی دندان عمل می کند.

چنانچه میزان قند خون یک بیمار دیابتی از مقدار مشخصی بالاتر باشد و یا اصلاً قابل کنترل نباشد، بهتر است این بیمار قبل از قرار گرفتن تحت درمان کاشت ایمپلنت دندانی، در ابتدا قند خون خود را کنترل نمایند. توجه داشته باشید در ابتدای این مقاله به این نکته اشاره شد که دوران نقاهت پس از کاشت ایمپلنت های دندانی به سلامت کلی جسمانی افراد بستگی دارد. این مسئله در بیماران دیابتی نسبت به افراد عادی پیچیده تر است و از اهمیت بالاتری نیز برخوردار است، زیرا این افراد باید به صورت مداوم سطح قند خون خود را کنترل نمایند تا مبادا از حد مجاز فراتر رود. با بالا رفتن سطح قند خون، بهبود استخوان و لثه چالش برانگیز است. بنابراین، دندانپزشک شما اطمینان حاصل می کند که قبل از کاشت ایمپلنت، دیابت را به طور منطقی کنترل کرده اید.

اگر از وضعیت دیابت خود مطمئن نیستید، در اینجا برخی از علائم مشاهده شده در دیابت کنترل نشده آورده شده اند:

• افزایش تشنگی
• خشکی دهان
• کاهش وزن ناگهانی
• تکرر ادرار
• خارش اطراف اندام تناسلی
• افزایش حملات گرسنگی
• عفونت های مکرر در بدن
• درد یا سوزش هنگام ادرار

در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید با پزشک مشورت کنید.

چرا کاشت ایمپلنت برای بیماران دیابتی حساسیت بیشتری دارد؟

انسولین در بدن افراد دیابتی کمتر از افراد عادی ترشح می شود. انسولین در واقع هورمونی است که توسط لوزالمعده ترشح می شود و به تنظیم سطح قند خون در بدن انسان کمک می کند. با کاهش ترشح این هورمون سطح قند خون این بیماران از مقدار مجاز بالاتر می رود و این بالا رفتن قند خون بر چندین عملکرد بدن تأثیر می گذارد و سایر ارگان های بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و موجب بروز بیماری هایی خصوصاً در ناحیه دهان و دندان افراد می شود.

از جمله این مشکلات عفونت و التهاب لثه ها است. در بیماران دیابتی ترمیم زخم ها روند کندی خواهد داشت و همین امر موجب می شود زخم های ایجاد شده در بدن افراد دیابتی در بیشتر مواقع عفونی شوند. در صورتی که لثه های یک بیمار دیابتی زخم شوند، ممکن است این زخم عمیق تر شده، به استخوان فک نیز نفوذ کند و موجب ایجاد عفونت در ناحیه لثه ها شود. متاسفانه سیستم ایمنی بدن افراد دیابتی نسبت به سایر افراد ضعیف تر است و نمی تواند به خوبی با این عفونت مقابله کند.

دومین مشکلی که این افراد هنگام کاشت ایمپلنت های دندانی با آن مواجه هستند، این است که به دلیل بالا بودن سطح قند خون، سیستم گردش خون با اختلال روبرو می شود و در نتیجه میزان خون لازم برای جوش خوردن ایمپلنت با استخوان در ناحیه کاشت ایمپلنت نمی رسد. تغییر عملکرد سلول های استخوان ساز اطراف ایمپلنت ها از تشکیل استخوان جلوگیری می کند و بر روند ادغام استخوانی (استئواینتگریشن) تأثیر می گذارد. در نتیجه ایمپلنت با استخوان فک به خوبی اتصال پیدا نمی کند و بنابراین کاشت ایمپلنت دندانی در این افراد با شکست روبرو خواهد شد.

لازم است توجه داشته باشید مشکلاتی که به آنها اشاره شد، تنها در افراد دیابتی که سطح قند خون آنها تنظیم و کنترل شده نیست، اتفاق می افتد. بنابراین توصیه می شود چنانچه یک بیمار دیابتی قصد دارد اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی نماید، قبل از هرچیز حتماً در خصوص وضعیت قند خون خود با یک متخصص داخلی مشورت نماید و پس از کنترل سطح قند خون اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی نماید تا در نهایت با بهترین نتیجه روبرو شود.

روش مناسب کاشت ایمپلنت برای بیماران دیابتی

امروزه با گسترش دانش و فناوری در همه زمینه های پزشکی و دندانپزشکی، کاشت ایمپلنت های دندانی برای همه افراد با هر شرایطی، با میزان موفقیت چشمگیری روبرو است. روش های مختلفی برای کاشت ایمپلنت های دندانی وجود دارند. این روش ها بسته به تعداد دندان هایی که بیمار قصد دارد برای جایگزینی آنها از ایمپلنت های دندانی استفاده کند، متفاوت خواهد بود. در صورتی که یک بیمار دیابتی قصد داشته باشد همه دندان های خود را با استفاده از کاشت ایمپلنت دندانی جایگزین کند، بهترین روش برای او روش All – On – 4 است.

زیرا این روش موجب وارد شدن آسیب کمتری به استخوان ها می شود که این امر با توجه به کند بودن روند ترمیم زخم ها در بیماران دیابتی بسیار حایز اهمیت است. دقت داشته باشید که استفاده از روش کاشت ایمپلنت فوری (یک روزه) برای بیماران دیابتی اصلاً گزینه مناسبی نیست زیرا همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، فرایند ترمیم زخم در بیماران دیابتی بسیار کندتر از افراد معمولی است و همین امر موجب می شود لازم باشد تا زمان کافی برای ترمیم بافت در اختیار بیماران دیابتی قرار بگیرد.

به همین دلیل عموماً متخصصین ایمپلنتولوژی (کاشت ایمپلنت) به بیماران دیابتی توصیه می کنند پس از کشیدن دندان ها، به مدت شش ماه صبر کنند تا استخوان فک و لثه ها به طور کامل ترمیم شوند و سپس جایگذاری روکش دندان به روش استاندارد را انجام دهند. در ادامه به صورت خلاصه به روش های مختلف کاشت ایمپلنت برای همه بیماران و در نهایت روش مناسب برای بیماران دیابتی اشاره خواهد شد:

1) کاشت ایمپلنت به روش All – On – 4

در این روش از چهار ایمپلنت در هر فک برای قرار گرفتن کل دندان های مصنوعی در فک بالا و پایین استفاده می شود. نکته حائز اهمیت این روش این است که معمولاً به پیوند استخوان نیاز نیست و در نتیجه زخم و آسیبی به فک بیمار وارد نمی شود و به همین دلیل بسیاری از بیماران دیابتی طرفدار این روش هستند.

2) مینی ایمپلنت

در این روش برای جایگزینی دندان از دست رفته از کاشت مینی ایمپلنت استفاده می شود. لازم است توجه داشته باشید خطر بروز زخم و عفونت در این روش نسبت به روش قبلی بیشتر است و به همین دلیل استفاده از این روش به بیماران دیابتی توصیه نمی شود.

3) ایمپلنت یک روزه یا ایمپلنت فوری

در این روش دندان بیمار در یک روز کشیده شده و در همان روز پایه های ایمپلنت نیز در داخل دهان او قرار خواهند گرفت. این روش بیشتر مناسب بیمارانی است که زخم های آنها به سرعت ترمیم می شوند، لذا با توجه به اینکه زخم بیماران دیابتی در طولانی مدت ترمیم می شود، این روش اصلاً برای بیماران دیابتی مناسب نیست. عموماً متخصصین به بیماران دیابتی توصیه می کنند حدود شش ماه پس از کشیدن دندان برای قرار دادن پایه های ایمپلنت به آنها مراجعه کنند تا زخم های دهان و دندان آنها به طور کامل بهبود یافته باشند.

توجه داشته باشید یکی از مهم ترین مسائل برای بیماران دیابتی، مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت با هر روشی است، زیرا باید از عفونت و بروز زخم های دهانی در این بیماران پیشگیری کرد. به همین دلیل نکات حائز اهمیت در مراقبت های لازم پس از کاشت ایمپلنت در بیماران دیابتی در ادامه به شما معرفی خواهند شد.

اقدامات انجام شده برای افزایش بقاء ایمپلنت در بیماران دیابتی؟

برخی از اقدامات اتخاذ شده برای افزایش بقاء ایمپلنت های دندانی عبارتند از:

• استفاده از ایمپلنت هایی با عرض و طول بیشتر
• استفاده از ایمپلنت با پوشش سطحی (پوشش زیست فعال)
• حفظ سطح بهینه HbA1c (ترجیحاً زیر 7)
• مصرف آنتی بیوتیک های تجویز شده (پیشگیرانه) قبل از عمل
• استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین (12/0 %) برای مراقبت از دهان پس از درمان

مزایای کاشت ایمپلنت دندان در افراد مبتلا به دیابت چیست؟

بیماران دیابتی معمولاً بیشتر در معرض خطر عفونت لثه هستند که در نهایت باعث از دست دادن دندان می شود. از دست دادن دندان ها زیبایی را مختل می کند و کارایی جویدن شما را به خطر می اندازد. به افراد مبتلا به دیابت توصیه می شود که میوه، سبزیجات و گوشت خام را در رژیم غذایی خود بگنجانند. یک رژیم غذایی سالم و متعادل به حفظ سطح طبیعی قند خون کمک می کند. با این حال، این غذاها به توانایی جویدن و آسیاب کردن مؤثر نیاز دارند.

بسیاری از رژیم های غذایی سالم برای دیابتی ها مستلزم خوردن مقدار زیادی غذاهای تازه و کامل هستند. این غذاها به گاز زدن و جویدن نیاز دارند. به هر حال، دندان های آسیب دیده یا پروتزهای مصنوعی که معمولاً در دهان می لغزند و تکان می خورند، باعث بروز زخم های دندان مصنوعی و حساسیت لثه ها می شوند و همچنین گاز گرفتن و جویدن برخی غذاها را سخت می کنند. خوردن غذاهای تازه و کامل تقریباً غیر ممکن است. بنابراین، بیماران به خوردن غذاهای فرآوری شده و پر کربوهیدرات تمایل دارند که کنترل سطح قند خون را دشوار می کند. در چنین شرایطی، ایمپلنت های دندانی این امکان را برای بیماران فراهم می کند تا این غذاها را بخورند تا از سالم بودن آنها مطمئن شوند. این ایمپلنت ها به طور محکم به فک و لثه تکیه می کنند. برخلاف پروتزهای مصنوعی، بازده جویدن بالاتر و ناراحتی و تحریک لثه ناچیز است.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت در بیماران دیابتی

همانطور که کنترل سطح قند خون در بیماران دیابتی قبل از اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی حائز اهمیت است، کنترل و تنظیم قند خون پس از کاشت ایمپلنت نیز در میزان موفقیت این جراحی نقش چشمگیری دارد. بنابراین متخصصان به بیماران دیابتی که قصد دارند با استفاده از کاشت ایمپلنت های دندانی، دندان های از دست رفته خود را جایگزین کنند توصیه می کنند همواره قبل از اقدام به کاشت ایمپلنت با استفاده از یک رژیم غذایی مناسب و مراجعه به پزشک متخصص، سطح قند خون خود را کنترل نمایند و در طول روند درمان و پس از آن نیز نسبت به این امر کوشا باشند تا احتمال بروز هر گونه عفونت و شکست فرایند کاشت ایمپلنت به حداقل برسد.

نکته حائز اهمیت در دوران نقاهت کاشت ایمپلنت دندانی برای بیماران دیابتی، مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز عفونت به صورت منظم است. همچنین متخصص جراحی لثه به این بیماران توصیه می کند به طور مداوم با استفاده از دهانشویه و سرم های شستشو یا محلول کلروهگزیدین، دهان و دندان و خصوصاً ناحیه کاشت ایمپلنت را به دقت ضد عفونی کنند تا از ایجاد عفونت، زخم و یا پیشرفت آن جلوگیری نمایند.

خطرات احتمالی کاشت ایمپلنت در بیماران دیابتی

در بیماران دیابتی که سطح قند خون آنها کنترل شده است، بیمار معمولاً با مشکلی روبرو نخواهد شد، اما بیماران دیابتی که سطح قند خون آنها تنظیم نیست، هنگام کاشت ایمپلنت با مشکلات و خطراتی مواجه خواهند شد.

از جمله این خطرات می توان به این مطلب اشاره کرد که ترمیم زخم در بیماران با سطح کنترل نشده دیابت به کندی انجام می شود. بهبود طولانی مدت، بویژه بافت های نرم (مانند لثه)، می تواند به دلیل اختلال در خونرسانی به محل باشد. همین امر موجب بروز عفونت زخم ناشی از کشیدن دندان و یا قرار گرفتن پایه ایمپلنت در داخل دهان می شود و سلامت بیمار را تهدید می کند.

بیماران دیابتی علاوه بر این بیشتر در معرض بیماری های عفونی لثه قرار دارند و در نتیجه ممکن است حتی مدتی پس از کاشت ایمپلنت، به دلیل وجود بیماری های عفونی لثه، استخوان فک و لثه بیمار تحلیل رفته، ایمپلنت های دندانی لق شده و از جای خود خارج شوند.

پرسش های پر تکرار درباره کاشت ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی

آیا کاشت ایمپلنت دندان برای بیماران دیابتی نوع 1 و 2 بی خطر است؟

به گفته محققان، فرقی نمی کند دیابت نوع 1 باشد یا 2، تا زمانی که بیماران دیابتی وضعیت خود را تحت کنترل داشته باشند، جراحی ایمپلنت دندان ایمن و قابل پیش بینی است. میزان عوارض و نارسایی بسیار شبیه بیماران سالم است. این خبر فوق العاده ای برای بیماران دیابتی است که به تعویض یک یا چند دندان نیاز دارند و می خواهند جایگزینی ایمن و با دوام برای دندان مصنوعی سنتی خود داشته باشند. با این حال، اگر به دنبال کاشت ایمپلنت دندان هستید، اما دیابت دارید، باید به موارد ذکر شده در بالا فکر کنید.

آیا ایمپلنت دندان برای افراد دیابتی مناسب است؟

بله، ایمپلنت های دندانی یک روش ایمن و قابل پیش بینی برای ترمیم دندان های از دست رفته در افراد مبتلا به دیابت کنترل شده هستند. میزان موفقیت و بقاء ایمپلنت های دندانی در بیماران دیابتی که دیابت آنها به خوبی کنترل شده است به اندازه افراد سالم عادی است. بنابراین، اگر سطح قند خون شما به خوبی کنترل شده باشد، می توانید ایمپلنت دندان را انتخاب کنید. برعکس، بهتر است برای جلوگیری از عفونت یا شکست ایمپلنت دندانی، کاشت ایمپلنت در بیماران دیابتی با کنترل ضعیف به تعویق بیفتد.

آیا دیابت می تواند باعث شکست ایمپلنت دندان شود؟

بله، می تواند. خطر شکست ایمپلنت دندان در دیابت کنترل نشده افزایش می یابد زیرا باعث طولانی تر شدن بهبودی اطراف ایمپلنت ها می شود. علاوه بر این، دیابت خطر عفونت لثه را افزایش می دهد، که بیشتر به شکست ایمپلنت می انجامد.

آیا دیابت یک مانع برای کاشت ایمپلنت است؟

دیابت یک مانع مطلق برای ایمپلنت نیست. با این حال، سطوح بالای قند خون ممکن است روند جوش خوردن استخوان را به تأخیر بیندازد. علاوه بر این، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت قرار داشته باشید که منجر به شکست ایمپلنت می شود.

چه کسانی برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب نیستند؟

اکثر افراد برای درمان ایمپلنت دندان مناسب هستند. با این حال، شرایط خاص خطر شکست ایمپلنت و عوارض پس از درمان را افزایش می دهند. برخی از شرایطی که ممکن است خطر شکست ایمپلنت را افزایش دهند عبارتند از:

• سرطان
• سیگار کشیدن مزمن
• اختلالات خونریزی
• بهداشت ضعیف دهان
• اختلالات روانی
• دیابت کنترل نشده
• صرع کنترل نشده
• انفارکتوس میوکارد
• بیماری های لثه درمان نشده
• سوء مصرف مواد مخدر و الکل

نتیجه گیری

در گذشته بسیاری از بیماران دیابتی با مشکلات زیادی در زمینه سلامت دهان و دندان خود روبرو می شدند و به دلیل ترس از گسترش زخم و عفونت به هیچ عنوان برای درمان این مشکلات اقدام نمی کردند، اما خوشبختانه امروزه با افزایش دانش و فناوری در حوزه علوم پزشکی و دندانپزشکی، بیماران دیابتی می توانند بدون داشتن هرگونه نگرانی اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته خود نمایند.

این مسئله بخصوص از این نظر حائز اهمیت است که دندان های مصنوعی کامل و یا استفاده از بریج و دندان های مصنوعی پارسیل می تواند خطر ایجاد زخم و عفونت لثه را برای بیماران دیابتی افزایش دهد و بنابراین توصیه می شود این بیماران از کاشت ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته خود استفاده نمایند تا ریسک عفونت ایمپلنت را به حداقل برسانند.

همواره به بیماران دیابتی توصیه می شود قبل از اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی در ابتدا با مراجعه به یک متخصص داخلی، از نوع دیابت و میزان قند خون خود آگاهی کسب کنند و پیش از کاشت ایمپلنت، سطح قند خون خود را کنترل نمایند تا پس از انجام این جراحی با عوارض جانبی روبرو نشوند. خوشبختانه امروزه درصد موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی در بیماران دیابتی نسبت به زمان های گذشته با افزایش چشمگیری روبرو شده است و همین امر امید به زندگی و بهبود سلامت را در بیماران دیابتی افزایش داده است.